رابطۀ دنیاپرستی مردم زمان حکومت امیرالمؤمنین (علیه السلام) با نافرمانی از ایشان

امام علی (علیه السلام) به عنوان جانشین به حق پیامبر اکرم (صلی اللّٰه علیه وآله) بعد از 25 سال، حکومت جامعه اسلامی را در دست گرفتند، و به عنوان امام و رهبر، واجب الاطاعة بودند، امّا از طرف مردم زمان خود با نافرمانی‏های بسیاری روبه‌رو شدند. این پژوهش با کنکاش در وقایع تاریخی، به رفتارشناسی مردم زمان امیرالمؤمنین (علیه السلام) در اطاعت از امامشان می‏پردازد و سعی دارد به رابطۀ دنیاپرستی مردم آن زمان با نافرمانی آن‌ها از امام علی (علیه السلام) بپردازد. در نهایت به این نتیجه می‏رسد که حبّ دنیا ریشۀ بسیاری از نافرمانی‏ها از حضرت (علیه السلام) بود و مانعی جدی برای رسیدن به اهداف والای امام علی (علیه السلام) در حکومت بود. چکیده (عربی): علاقة حب الناس للدنیا فی عهد أمیر المؤمنین علیه السلام بعدم طاعتهم له الإمام علی علیه السلام باعتباره الوصی الشرعی للنبی صلی الله علیه وآله ، تولی حکومة الأمة الاسلامیة بعد 25 عاماً ، و کان واجب الطاعة باعتباره الخلیفة الحق للنبی صلی الله علیه وآله و القائد للأمة ، إلا أنه واجه عصیان الأمة له فی مواطن کثیرة. البحث الحاضر و من خلال التحقیق فی الوقائع التاریخیة یحاول التعرف علی سلوک الأمة فی عصر أمیر المؤمنین و طاعتهم لإمامهم ، و یحاول أن یتعرض لعلاقة حبهم للدنیا بعدم طاعتهم له . و انتهی بالتالی الی أن حب الدنیا هو الأساس للکثیر من عصیانهم لإمامهم ، و مانع رئیسی لوصول أمیر المؤمنین علیه السلام لأهدافه السامیة فی الحکومة . الألفاظ المحوریة : الامام، الطاعة ، المادیة ، حب الدنیا